وجیزه ایست شعر گونه -  موشح به نام مبارک فردوسی دوران جناب استاد ( کلیم الله توحدی ) به پاس زحمات توانفرسا و ایثار کم نظیرشان در تجدید حیات قوم کرد:

کتاب پر بهایت را برادر بارها خواندم

لبم تفتید و دل افسرد و سیل اشک هم راندم

یموت و گوکلان و روس و قاجارش تنم لرزاند

مصیبت نامه در سوگ (جه جو خان )و (بگو) خواندم

(ابولفضلت ) فدا کردی ولی عزمت نشد زایل

لوای کرد بر دوشت، به فکر ایل خود آن دم

همه سعی و تلاش تو سر افرازی کردستان

تو را خواندم (کلیم الله ) ز توصیف دگر ماندم

وفا را ، عهد آن کردم که بوسم دیدگانت را

حضوری چون نشد حاصل ، ز غصه جان بر افشاندم

دل و جان همه کرد ج هان مرهون ایثارت

یقین دارم از این معنا ، از ان ( فردوسیت ) خواندم

 

به تعداد تمامی نفوس کردان جهان تو را سپاس

به امید دیدارت – هوشنگ احمد پناه – دبیر بازنشسته سال 1377 آموزش و پرورش کردستان – اهل سنندج

حروف اول هر مصراع تشکیل شده از حروف نام و نام خانوادگی استاد

حروف اول هر مصراع= کلیم الله توحدی